De eerste dag stage..
Blijf op de hoogte en volg Lotte
12 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Maandag 10 maart was mijn eerste stagedag. Ik was best wel een beetje zenuwachtig, want ik wist echt absoluut niet wat ik ervan zou mogen verwachten. Samen met Anja vertrok ik tegen kwart na 7 richting het ziekenhuis, want we moesten ons om 8 uur aanmelden. Mooi op tijd (en plakkerig van het zweet door ons fietstochtje van zo'n 25 minuten (om 7 uur 's morgens en mét ons stagepak al aan, lekker vies!!!)) vonden we de plaats waar we moesten zijn.
Na de nodige paperassen, kregen we van Zuster Wallace (alle verpleegkundigen en vroedvrouwen worden hier aangesproken met zuster, best bizar als je dit niet gewoon bent!) een rondleiding in het ziekenhuis. Ze liet ons onze diensten zien (ik sta in het militair hospitaal aan de overkant van de straat, omdat de gewone verloskundige dienst in het ziekenhuis te klein was geworden) en nadien wees ze ons een bank waar we euro's zouden kunnen afhalen om onze stage te kunnen betalen (100 patatjes per maand, potverdekke!). Ook werd ons gezegd dat we opnieuw een MRSA (ziekenhuisbacterie)-screening moesten laten uitvoeren. Dit grapje kost ons nog eens 18 euro. Ik vraag mij echt af waarom we dit dan in België ook moesten laten uitvoeren.
Nadat we de bank en de MRSA-screening hadden laten uitvoeren (het was ondertussen 11u30 omdat alles hier op z'n Surinaams gebeurt, wat betekent wachten, wachten, wachten en van hot naar her gestuurd worden) gingen we elk op weg naar onze eigen dienst.
Nadat ik mij aan iedereen had voorgesteld en dus iedereen braafjes een handje had gegeven, kreeg ik een mini rondleidingetje op de dienst. Er zijn 6 kamers met 4 tot 6 bedden, 1 pre-eclampsie kamer en 4 verloskamers. Verder is er een administratief bureautje, dat veel te klein is voor de briefing en al het paperassenwerk en dan nog een eetzaaltje met een tafel en 5 stoelen.
Na de 'rondleiding' werd ik aan mijn lot overgelaten en stond ik daar plots voor piet snot. Ik kwam in het midden van een dienst aan, alle taken waren verdeeld en er was eigenlijk niet echt veel te doen. Ik had ook niks briefing ofzo gekregen, dus ik wist ook helemaal niet hoeveel en welke vrouwen er waren opgenomen op de dienst.
Ik vroeg aan een verpleegkundige (er werken zowel verpleeg- als verloskundigen op de dienst) of ik haar nog kon helpen en gelukkig kreeg ik van haar de taak om CTG's aan te leggen bij de zwangeren, zodat ik toch iets te doen had. Aangezien de CTG's vaak niet goed registreren, moest ik om de 5 minuten gaan controleren of er nog harttonen te zien waren.
Ik kwam terecht in, ik kan het niet anders zeggen, complete chaos. Ik vond deze 3 uur stage niet echt fijn omdat ik niks uitleg kreeg en iedereen mij ongeveer straal voorbij liep. Gelukkig waren er nog andere studenten (2 belgische co-assisstenten, 1 Surinaamse co-assistent en 2 belgische studenten vroedkunde, lekker veel als in té veel) aanwezig en hebben zij mij een beetje de weg gewezen en aangegeven dat ik die eerste week gewoon door moet spartelen en dat het daar echt wel leuk is eens je een beetje op je plooi bent gekomen. Dit stelde me wat gerust, maar toch ben ik met een klein hartje naar huis vertrokken.
Ik werd vooral overdonderd door de verschillen met België. Het steriel materiaal ligt hier gewoon allemaal op een tafel in de gang. Deze gang is open rond een binnenpleintje, dus alle beestjes kunnen gewoon aan dit materiaal. Verder is er nergens handalcohol en ook handzeep is vrij zeldzaam, waardoor de handhygiëne hier op een wel heel laag pitje staan. Ook is er zeer weinig contact met de patiënten (en studenten) en naar patiëntgerichtheid toe stel ik met soms ook wel een beetje vragen. Niet dat ze hier echt onvriendelijk zijn, maar ze maken gewoon absoluut geen tijd voor de mensen. Er zijn nog een heleboel andere verschillen, maar die zal ik op latere tijdstippen nog wel benoemen!
Ergens was ik wel blij dat mijn stage vandaag maar 3 uur duurde, zodat ik snel mijn eieren kwijt kon bij mijn huisgenoten. Zij hadden allemaal hetzelfde gevoel gehad de eerste dag, en beginnen nu, na een weekje, wel hun draai te vinden. Hopelijk loopt het dus bij mij ook nog wel los!
Ik laat snel iets weten over de volgende stagedagen!
Toedeloe
Na de nodige paperassen, kregen we van Zuster Wallace (alle verpleegkundigen en vroedvrouwen worden hier aangesproken met zuster, best bizar als je dit niet gewoon bent!) een rondleiding in het ziekenhuis. Ze liet ons onze diensten zien (ik sta in het militair hospitaal aan de overkant van de straat, omdat de gewone verloskundige dienst in het ziekenhuis te klein was geworden) en nadien wees ze ons een bank waar we euro's zouden kunnen afhalen om onze stage te kunnen betalen (100 patatjes per maand, potverdekke!). Ook werd ons gezegd dat we opnieuw een MRSA (ziekenhuisbacterie)-screening moesten laten uitvoeren. Dit grapje kost ons nog eens 18 euro. Ik vraag mij echt af waarom we dit dan in België ook moesten laten uitvoeren.
Nadat we de bank en de MRSA-screening hadden laten uitvoeren (het was ondertussen 11u30 omdat alles hier op z'n Surinaams gebeurt, wat betekent wachten, wachten, wachten en van hot naar her gestuurd worden) gingen we elk op weg naar onze eigen dienst.
Nadat ik mij aan iedereen had voorgesteld en dus iedereen braafjes een handje had gegeven, kreeg ik een mini rondleidingetje op de dienst. Er zijn 6 kamers met 4 tot 6 bedden, 1 pre-eclampsie kamer en 4 verloskamers. Verder is er een administratief bureautje, dat veel te klein is voor de briefing en al het paperassenwerk en dan nog een eetzaaltje met een tafel en 5 stoelen.
Na de 'rondleiding' werd ik aan mijn lot overgelaten en stond ik daar plots voor piet snot. Ik kwam in het midden van een dienst aan, alle taken waren verdeeld en er was eigenlijk niet echt veel te doen. Ik had ook niks briefing ofzo gekregen, dus ik wist ook helemaal niet hoeveel en welke vrouwen er waren opgenomen op de dienst.
Ik vroeg aan een verpleegkundige (er werken zowel verpleeg- als verloskundigen op de dienst) of ik haar nog kon helpen en gelukkig kreeg ik van haar de taak om CTG's aan te leggen bij de zwangeren, zodat ik toch iets te doen had. Aangezien de CTG's vaak niet goed registreren, moest ik om de 5 minuten gaan controleren of er nog harttonen te zien waren.
Ik kwam terecht in, ik kan het niet anders zeggen, complete chaos. Ik vond deze 3 uur stage niet echt fijn omdat ik niks uitleg kreeg en iedereen mij ongeveer straal voorbij liep. Gelukkig waren er nog andere studenten (2 belgische co-assisstenten, 1 Surinaamse co-assistent en 2 belgische studenten vroedkunde, lekker veel als in té veel) aanwezig en hebben zij mij een beetje de weg gewezen en aangegeven dat ik die eerste week gewoon door moet spartelen en dat het daar echt wel leuk is eens je een beetje op je plooi bent gekomen. Dit stelde me wat gerust, maar toch ben ik met een klein hartje naar huis vertrokken.
Ik werd vooral overdonderd door de verschillen met België. Het steriel materiaal ligt hier gewoon allemaal op een tafel in de gang. Deze gang is open rond een binnenpleintje, dus alle beestjes kunnen gewoon aan dit materiaal. Verder is er nergens handalcohol en ook handzeep is vrij zeldzaam, waardoor de handhygiëne hier op een wel heel laag pitje staan. Ook is er zeer weinig contact met de patiënten (en studenten) en naar patiëntgerichtheid toe stel ik met soms ook wel een beetje vragen. Niet dat ze hier echt onvriendelijk zijn, maar ze maken gewoon absoluut geen tijd voor de mensen. Er zijn nog een heleboel andere verschillen, maar die zal ik op latere tijdstippen nog wel benoemen!
Ergens was ik wel blij dat mijn stage vandaag maar 3 uur duurde, zodat ik snel mijn eieren kwijt kon bij mijn huisgenoten. Zij hadden allemaal hetzelfde gevoel gehad de eerste dag, en beginnen nu, na een weekje, wel hun draai te vinden. Hopelijk loopt het dus bij mij ook nog wel los!
Ik laat snel iets weten over de volgende stagedagen!
Toedeloe
-
13 Maart 2014 - 09:26
Nena:
Hej Lotte!
Dat zal daar inderdaad wel een hele aanpassing zijn!
Ik ben ervan overtuigd dat je binnenkort met een beter gevoel naar huis gaat!
Je doet dat goed, ben ik zeker van!
xx -
13 Maart 2014 - 20:03
Pamie:
Lieve lotte,
Ik herken zo hard je beschrijving van de eerste stagedag, en stiekem moet ik toch een beetje glimlachen als ik terugdenk aan mezelf en mijn medestagegenootjes toen wij terugkwamen van onze eerste dag. Dit is een standaard start van een stage in suriname, ik heb nog geen andere ervaringen als deze geweten. :-) probeer vooral niet te veel te verwachten van op deskundig niveau e.d. Heel veel dingen bij te leren. Het gaat er denk ik gewoon om dat je ervaart in wat voor omstandigheden het in andere landen er aan toe gaat. Je krijgt een bredere blik, en je zal gaandeweg , mss zelfs zonder je het zelf beseft, dingen leren die je hoogstwaarschijnlijk in een belgische werkomgeving nooit zal leren.creatief omgaan met situaties, flexibel zijn, contact leggen met surinaamse collega's en patienten. je vormt -nu al heel duidelijk- je eigen visie en da's echt al super.. Suriname is en blijft een ontwikkelingsland, een land van uitersten. Onderga het, en ervaar het gewoon. Je aanwezigheid en de dingen die doet zijn echt van meer waarde dan je denkt. Je kan er beter eens mee lachen en bedenken hoeveel straffe verhalen je mee naar huis zal nemen! En beter wordt het zoiezo! Geniet van je eerste tripje, de ware pracht van suriname wacht op je om ontdekt te worden!
Liefs! -
15 Maart 2014 - 23:32
Danny Peeters:
Hey Lotte,
Ik hoop dat het ondertussen allemaal wat gesmeerder loopt.Het is altijd raar, je hebt zo naar iets uitgekeken, er naar toe geleefd, en als je er dan toekomt, dan lijkt het alsof niemand op je zat te wachten.... Je voelt je dan verloren en verward. Geef het een paar dagen tijd, eens je de collega verloskundigen leert kennen gaat het snel beter. Herinner je wat ik je vertelde : vriendelijkheid en respect opent alle deuren, maar het heeft tijd nodig !
Ik hoop snel weer iets van je te lezen !
Geniet van het prachtige Suriname !
Vele groetjes uit Boechout
Danny P.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
