Chaos, complete chaos
Blijf op de hoogte en volg Lotte
07 April 2014 | Suriname, Paramaribo
Hi iedereen!
Ondertussen zijn we weer een week verder (de tijd vliegt hier belachelijk snel!) en heb ik weer heel wat meegemaakt op de verloskamer.
Vrijdag was echt de meest vermoeiende en meest chaotische dag van heel mijn stageperiode. Ik heb op 2.5 uur tijd, tussen kwart voor 10 en 12 uur 3 bevallingen gehad, dus ik ben van kamer naar kamer moeten spurten. Ik had tussendoor geen tijd om de kamers op te ruimen, de placenta's na te kijken, al het papierwerk, iets te eten... Dit moest ik dus allemaal nadien doen en hier ben ik ook de nodige tijd mee bezig geweest. Na de bevallingen, terwijl ik alles aan het opruimen was, riep mijn medestudente mij om me te vragen om de reanimatiekar klaar te zetten, want er werd een slecht kind verwacht. Geen probleem, dus ik ging naar kamer waar de reanimatiekar stond. Toen schoot ik toch eventjes in paniek. Ik wilde d reanimatiekar opzetten, maar dit ging niet. Het enige dat ik kreeg was een lange doordringende piep om aan te geven dat het elektriciteitsnet niet sterk genoeg was voor deze kar. Oké, niet zo'n ramp dacht ik. Ik zette gewoon de airco van de kamer uit en de deur open, zodat het toch lekker warm zou zijn in de kamer. Probleem 1 ongeveer opgelost. Probleem 2 was wel een beetje groter. Ik wilde de zuurstoftoevoer voor de baby klaarzetten, maar vond nergens een zuurstofslangetje dat ik kon aansluiten op de zuurstoftank. Na alles te hebben overhoop gehaald (de baby was ondertussen aangekomen en kon duidelijk zuurstof gebruiken), heb ik dan uiteindelijk iets gevonden dat ik kon aansluiten op de zuurstoftoevoer. Optimaal was het niet, maar we konden de baby toch zuurstof toedienen. Het volgende probleem was dat het mondstuk van de ballon niet paste voor de baby. Voor de kinderarts (deze was eens op tijd!) was dit echter niet zo'n probleem, ze kon haar handen genoeg rond het mondstuk plaatsen, zodat er geen lucht ontsnapte. Het laatste probleem was, dat er nergens in de buurt een vroedvrouw te bespeuren was. Mijn medestudente en ik hebben dan maar de artsen geassisteerd en geholpen waar we konden. Na de nodige chaos en stress werd al vrij snel duidelijk dat de baby het nog redelijk goed stelde. De ademhaling was nog niet optimaal dus hij zou worden meegenomen naar de couveuse om daar verder te worden opgevolgd. Ik denk dat het nog ongeveer een uur geduurd heeft vooraleer de baby op de couveuse geraakt is. Op zo'n momenten mis ik het goed georganiseerde België echt superhard. Als dat kind slechter was geweest bij de geboorte had het niet overleefd denk ik puur omdat er geen degelijke accommodatie is om slechte kinderen op te vangen. Ik hoop echt waar uit de grond van mijn hart dat ik dat hier de volgende 4 weken niet opnieuw moet meemaken.
Verder gebeuren er hier nog dingen waarbij ik mij zeer grote vragen stel. Zo was er deze week een vrouw met een totaalruptuur op de verloskamer. Deze vrouwen worden normaal gezien naar het OK gebracht en daar gehecht. Het was echter zaterdag, dus er werd doodleuk besloten dat deze vrouw dan maar tot de volgende dag moest wachten vooraleer ze gehecht zou worden. Dat is nog zoiets waar ik dan gigantisch grote ogen bij trek en in mijzelf denk 'mannekes, waar zijn jullie mee bezig?'. Pijnstilling kennen ze hier niet echt, dus ik wil niet weten hoe hard deze vrouw heeft afgezien. Ach ja, op zo'n momenten is het echt knikken en zwijgen, terwijl ik in mijzelf gek wordt.
Er gebeuren hier echt zoveel dingen, waarbij ik eventjes oogkleppen moet opzetten, maar het is wat het is en ik weet dat ik het hier ook niet zal kunnen veranderen. Ik probeer af en toe wel mee te geven hoe we het in België doen en merk ook wel dat ze dat hier interessant vinden. Of ze daar iets mee doen, blijft natuurlijk wel de vraag.
Pas op, begrijp me niet verkeerd: de vroedvrouwen zijn hier echt wel bekwaam, maar hebben gewoon geen ideale omstandigheden om hun werk uit te voeren en zijn soms, goh ja ik kan het niet anders zeggen, liever lui dan moe. De meeste zijn echt schatjes en hebben ons in hun hart gesloten, dus op zich is het werken op de VK wel echt heel leuk.
Aangezien ik deze week zo'n 60 uur gewerkt heb op de verloskamer (6 dagen van de 7 gewerkt en door al het papierwerk heel veel overuren!) heb ik daarbuiten niet zoveel gedaan. Vrijdag had ik vrij en ben ik met mijn huisgenootjes heel de dag gaan hangen aan het zwembad. Het deed echt deugd om na een avondje stappen eens niets te moeten doen!
Gisterenmiddag was er ook een bbq in Broki, een plaatselijk barretje aan de waterkant. Echt supergezellig! Het is daar superrustig en je zit echt letterlijk naast de Surinamerivier, dus je kan genieten van een prachtig uitzicht terwijl het zonnetje ondergaat. Het was echt een heel fijne middag en perfecte afsluiter van een zeer drukke week.
Vandaag begin ik met nachten, dus ik ben eens benieuwd! Ik ga straks nog chillen aan een zwembad van een hotel en hoop daar nog een dutje te kunnen doen zodat ik mijn nachten overleef!
Voila (een woord dat ze hier gieren vinden), dat was het weer!
Tot snel!
Ondertussen zijn we weer een week verder (de tijd vliegt hier belachelijk snel!) en heb ik weer heel wat meegemaakt op de verloskamer.
Vrijdag was echt de meest vermoeiende en meest chaotische dag van heel mijn stageperiode. Ik heb op 2.5 uur tijd, tussen kwart voor 10 en 12 uur 3 bevallingen gehad, dus ik ben van kamer naar kamer moeten spurten. Ik had tussendoor geen tijd om de kamers op te ruimen, de placenta's na te kijken, al het papierwerk, iets te eten... Dit moest ik dus allemaal nadien doen en hier ben ik ook de nodige tijd mee bezig geweest. Na de bevallingen, terwijl ik alles aan het opruimen was, riep mijn medestudente mij om me te vragen om de reanimatiekar klaar te zetten, want er werd een slecht kind verwacht. Geen probleem, dus ik ging naar kamer waar de reanimatiekar stond. Toen schoot ik toch eventjes in paniek. Ik wilde d reanimatiekar opzetten, maar dit ging niet. Het enige dat ik kreeg was een lange doordringende piep om aan te geven dat het elektriciteitsnet niet sterk genoeg was voor deze kar. Oké, niet zo'n ramp dacht ik. Ik zette gewoon de airco van de kamer uit en de deur open, zodat het toch lekker warm zou zijn in de kamer. Probleem 1 ongeveer opgelost. Probleem 2 was wel een beetje groter. Ik wilde de zuurstoftoevoer voor de baby klaarzetten, maar vond nergens een zuurstofslangetje dat ik kon aansluiten op de zuurstoftank. Na alles te hebben overhoop gehaald (de baby was ondertussen aangekomen en kon duidelijk zuurstof gebruiken), heb ik dan uiteindelijk iets gevonden dat ik kon aansluiten op de zuurstoftoevoer. Optimaal was het niet, maar we konden de baby toch zuurstof toedienen. Het volgende probleem was dat het mondstuk van de ballon niet paste voor de baby. Voor de kinderarts (deze was eens op tijd!) was dit echter niet zo'n probleem, ze kon haar handen genoeg rond het mondstuk plaatsen, zodat er geen lucht ontsnapte. Het laatste probleem was, dat er nergens in de buurt een vroedvrouw te bespeuren was. Mijn medestudente en ik hebben dan maar de artsen geassisteerd en geholpen waar we konden. Na de nodige chaos en stress werd al vrij snel duidelijk dat de baby het nog redelijk goed stelde. De ademhaling was nog niet optimaal dus hij zou worden meegenomen naar de couveuse om daar verder te worden opgevolgd. Ik denk dat het nog ongeveer een uur geduurd heeft vooraleer de baby op de couveuse geraakt is. Op zo'n momenten mis ik het goed georganiseerde België echt superhard. Als dat kind slechter was geweest bij de geboorte had het niet overleefd denk ik puur omdat er geen degelijke accommodatie is om slechte kinderen op te vangen. Ik hoop echt waar uit de grond van mijn hart dat ik dat hier de volgende 4 weken niet opnieuw moet meemaken.
Verder gebeuren er hier nog dingen waarbij ik mij zeer grote vragen stel. Zo was er deze week een vrouw met een totaalruptuur op de verloskamer. Deze vrouwen worden normaal gezien naar het OK gebracht en daar gehecht. Het was echter zaterdag, dus er werd doodleuk besloten dat deze vrouw dan maar tot de volgende dag moest wachten vooraleer ze gehecht zou worden. Dat is nog zoiets waar ik dan gigantisch grote ogen bij trek en in mijzelf denk 'mannekes, waar zijn jullie mee bezig?'. Pijnstilling kennen ze hier niet echt, dus ik wil niet weten hoe hard deze vrouw heeft afgezien. Ach ja, op zo'n momenten is het echt knikken en zwijgen, terwijl ik in mijzelf gek wordt.
Er gebeuren hier echt zoveel dingen, waarbij ik eventjes oogkleppen moet opzetten, maar het is wat het is en ik weet dat ik het hier ook niet zal kunnen veranderen. Ik probeer af en toe wel mee te geven hoe we het in België doen en merk ook wel dat ze dat hier interessant vinden. Of ze daar iets mee doen, blijft natuurlijk wel de vraag.
Pas op, begrijp me niet verkeerd: de vroedvrouwen zijn hier echt wel bekwaam, maar hebben gewoon geen ideale omstandigheden om hun werk uit te voeren en zijn soms, goh ja ik kan het niet anders zeggen, liever lui dan moe. De meeste zijn echt schatjes en hebben ons in hun hart gesloten, dus op zich is het werken op de VK wel echt heel leuk.
Aangezien ik deze week zo'n 60 uur gewerkt heb op de verloskamer (6 dagen van de 7 gewerkt en door al het papierwerk heel veel overuren!) heb ik daarbuiten niet zoveel gedaan. Vrijdag had ik vrij en ben ik met mijn huisgenootjes heel de dag gaan hangen aan het zwembad. Het deed echt deugd om na een avondje stappen eens niets te moeten doen!
Gisterenmiddag was er ook een bbq in Broki, een plaatselijk barretje aan de waterkant. Echt supergezellig! Het is daar superrustig en je zit echt letterlijk naast de Surinamerivier, dus je kan genieten van een prachtig uitzicht terwijl het zonnetje ondergaat. Het was echt een heel fijne middag en perfecte afsluiter van een zeer drukke week.
Vandaag begin ik met nachten, dus ik ben eens benieuwd! Ik ga straks nog chillen aan een zwembad van een hotel en hoop daar nog een dutje te kunnen doen zodat ik mijn nachten overleef!
Voila (een woord dat ze hier gieren vinden), dat was het weer!
Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
