Stageweek 3 - Een blog alleen over mijn stage
Blijf op de hoogte en volg Lotte
01 April 2014 | Suriname, Paramaribo
Vorige week heb ik van maandag tot vrijdag late dienst gehad (van half 3 tot 10) in de hoop dat er dan minder studenten zouden zijn (en effectief, ik was maar alleen!) en ik meer bevallingen zou kunnen doen. Er wachtten mij nog 20 bevallingen, dus ik hoopte echt op drukke late shiften. Dit sloeg wel een beetje tegen :).
Maandag begon goed en onmiddellijk toen mijn shift begon, werd er mij verteld dat er een vrouw in partu 9 cm ontsluiting had en dat ze dus zou gaan bevallen bij mij. In blijde verwachting volgde ik deze vrouw op en groot was mijn verbazing toen ik haar toucheerde en merkte dat ze maar 7 cm ontsluiting had. Bon, geduld is een mooie deugd, dus ik wachtte af. En ik wachtte. En ik wachtte. De arbeid ging absoluut niet goed vooruit en na 1000 telefoons over en weer met de gynaecoloog, werd er besloten dat het waarschijnlijk om een cephalo pelvische disproportie ging. Uiteindelijk kwam om 20u15 een kerngezond meisje ter wereld via een keizersnede. Geen bevalling voor mij dus vandaag, maar wel het OK en een keizersnede gezien! Vrij vergelijkbaar met België trouwens, enkel ziet alles er bij ons iets moderner uit en staat er 5 man minder in het OK. Het opvangen van de baby (droogwrijven en afnavelen) gebeurt hier ook gewoon in de gang, waar het eigenlijk vrij koud is. De shock van mama's lekker warme buik naar de koude gang moet gigantisch zijn voor zo'n klein baby'tje.
Dinsdag en woensdag had ik niet meer geluk. Ook deze dagen bevielen er geen dames bij mij, maar wel kon ik een aantal opnames doen waaruit ik ook zeer veel leerde. Ik kan nu zeggen dat ik perfect iemand kan opnemen op de verloskamer hier en dat ik weet welke handelingen en welke paperassen ik allemaal in orde moet maken.
Donderdag was het dan eindelijk zover. Ik volgde zowat mijn hele dienst een vrouw op en tegen 18u (een perfect uur hier om te bevallen, want dan heb je nog voldoende tijd om de hele papierwinkel (tijdsduur 2 uur) in orde te brengen!) zette ik mee een baby'tje op de wereld. Grote verrassing toen bleek dat het om een achterste plaatsing ging en de baby met het aangezicht naar boven geboren werd. Zowel de vroedvrouw die me begeleidde als ikzelf hadden niet gevoeld dat het om een achterste plaatsing ging en de arbeid deed ook niet vermoeden dat we te maken zouden hebben met deze stand.
Verder was er donderdag ook een vrouw binnengekomen die dezelfde dag te horen had gekregen dat haar baby'tje op 27 weken zwangerschap was gestorven in haar buik. Van psychologische begeleiding of zelfs maar enige begeleiding was er op dat moment geen sprake. De vrouw werd voortdurend alleen gelaten met haar verdriet en eigenlijk werd er amper omgekeken naar haar. Ik vond dit heel schrijnend om te zien en kreeg het ook niet over mijn hart om haar alleen te laten. Ik ben af en toe eens bij haar gaan zitten (tussen mijn ander werk door) en heb geprobeerd met haar een praatje te maken. Ik merkte wel dat ze dit aangenaam vond, dus ik hoop echt dat ik toch een beetje een lichtpuntje heb kunnen brengen in een ongetwijfeld zware dag. Het moet echt verschrikkelijk voor haar zijn geweest en ik had het er 's avonds toch echt een beetje moeilijk mee, vooral omwille van het feit dat ze zo in de steek werd gelaten door de vroedvrouwen. Ik hoop dat ik nooit van mijn leven zo zal zijn en dat ik steeds zal proberen zorgen voor dergelijke vrouwen.
Vrijdag was een enorm drukke dag (nu ze mijn naam kennen word ik geen seconde met rust gelaten!) en kon ik 2 partussen doen! Hoera, de teller staat ondertussen op 23, dus nog 17 te gaan! Beide partussen verliepen vrij vlot (ééntje zelfs iets te vlot: een primigravida die weeën had gekregen om 15u en om 16u30 is bevallen. Ik heb haar aangeraden om bij haar volgende kinderen zeker op tijd naar het ziekenhuis te komen :) ) en ik kreeg mijn papierwerk ook mooi op tijd klaar met de nodige hulp van de vroedvrouwen.
Vrijdag is ook de vrouw bevallen die donderdag was binnengekomen met de dode baby in haar buik. Ik was bezig met een andere bevalling, maar blijkbaar is de vrouw ook helemaal alleen bevallen, zonder dat er iemand bij haar was (zelfs ook geen vroedvrouw). Mijn hart brak echt toen ik dit hoorde. Ik vond het echt vreselijk dat er geen tijd voor haar werd gemaakt (hoewel er nog een vroedvrouw rondliep op de gang die geen zeer dringende taken had!) en dat ze na de bevalling op een kamer werd gelegd waar er kersverse moeders vrolijk borstvoeding aan het geven waren. Respect voor verdriet kennen ze hier echt precies niet en als ik had geweten dat ze alleen zou bevallen dan was ik zeker bij haar gebleven en had ik de andere partus niet gedaan.
Een beetje aangedaan door sommige praktijken op de verloskamer, maar toch ook met een hele hoop nieuwe bagage heb ik de week uiteindelijk toch best tevreden afgesloten. Ik heb een heleboel dingen meegemaakt deze week en heb toch 3 partussen gedaan, dus ik kan met een gerust hart aan mijn volgende weken beginnen!
Na een weekendje vooral gefeest te hebben voor mijn verjaardag (en nadien vooral gerust te hebben), ben ik volledig klaar voor de volgende stageweek!
Toedeloe
-
03 April 2014 - 23:17
Danny P:
He Lorte,
Leuke blog om te lezen. Beetje sneu dat er inderdaad veel te veel studenten staan...
Hopelijk blijf je niet op je honger zitten en beleef je de tijd van je leven.
Vriendelijke groeten,
Danny
-
05 April 2014 - 11:49
Lynn V:
Amai nu had ik al veel verwacht van de verloskundigen daar, maar echt niet dat ze die vrouw helemaal alleen zouden laten bevallen! Dit is echt zielig voor de vrouw en veilig is het ook niet echt voor de vrouw e.
Nog goed werken daar!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley